سلام
چند وقت پیش من (مسافر) و رهگذر(نویسنده ی وبلاگ وادی) به این فکر افتادیم که در باره ی شعرسپید یک وبلاگ راه اندازی کنیم.
با کمک خدا این را شروع کردیم و امید داریم با عنایت خداوند و دعای شما ادامه بدیم
شعر معاصر به 3 بخش زیر تقسیم می شود :
1.شعر آزاد یا نیمایی -2.شعر سپید -3.موج نو
شعر نیمایی وزن دارد اما قافیه در آن جایگاه خاصی ندارد ؛مانند سروده های نیما ،سهراب سپهری،مهدی اخوان ثالث ،قیصر امین پور و... .
شعر سپید آهنگ دارد ولی وزن عروضی ندارد مانند برخی از اشعار علی موسوی گرمارودی
موج نو نه آهنگ دارد و نه قافیه و نه وزن عروضی و تفاوت آن با نثر در تخیل شعری بوجود می آید مانند برخی از اشعاراحمد رضا احمدی.
در این وب بیشتر به شعر سپید بخصوص سهراب سپهری پرداخته می شود.
پشت دریاها
ا
قایقی خواهم ساخت ، خواهم انداخت به آب .
دور خواهم شد از این خاک غریب که در آن هیچکسی نیست که در بیشه ی عشق
قهرمانان را بیدار کند . قایق از تور تهی
و دل از آرزوی مروارید ، همچنان خواهم راند .
نه به آبی ها دل خواهم بست نه به دریا-پریانی که سر از آب بدر می آرند
و در آن تابش تنهایی ماهیگیران می فشانند فسون از سر گیسوهاشان
همچنان خواهم راند. همچنان خواهم خواند:
"دور باید شد.دور."
مرد آن شهر اساطیر نداشت زن آن شهر به سرشاری یک خوشه ی انگور نبود.
هیچ آیینه ی تالاری،سرخوشی ها را تکرار نکرد.
چاله ی آبی حتی،مشعلی را ننمود.
ور باید شد،دور "شب سرودش را خواند،
نوبت پنجره هاست" همچنان خواهم خواند.
همچنان خواهم راند. پشت دریاها شهری است
که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است بام ها جای کبوتر هایی است،که به فواره ی هوش بشری می نگرند.
دست هر کودک ده ساله ی شهر،شاخه ی معرفتی است.
مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند که به یک شعله،به یک خواب لطیف.
خاک ،موسیقی احساس تو را می شنود و صدای پر مرغان اساطیر می آید در باد.
پشت دریا ها شهری است که در آن وسعت خورشید به اندازه ی چشمان سحرخیزان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند. پشت دریاها شهری است!
قایقی باید ساخت.
